‘Wij Staan Op! is een stichting die wordt geleid door jongvolwassenen met een fysieke handicap. Vanuit onze ervaringsdeskundigheid zetten wij ons in voor een inclusief Nederland’. Dit zijn de eerste
Paarse krokodil staat inclusie in de weg
Twee huisartsen* begonnen op iedere onnodige gevraagde verwijsbrief een paarse krokodil te plakken. Die paarse krokodil verwijst naar een reclame van zo’n vijftien jaar geleden waarin omslachtige bureaucratische handelingen op
Informatie voor ondernemers *Gastblog Jan Wijten
Even voorstellen Ik, Jan Wijten (1960) kreeg door het nagel patella syndroom op mijn 20e een rolstoel die ik gebruikte om langere afstanden mee te kunnen afleggen. Het lopen werd
Onzichtbaar gevaar – vuurwerk
Elk jaar schrijf ik een blog over vuurwerk, waarbij ik vertel over de gevolgen voor mensen met een handicap. Daarbij zoek ik elk jaar verhalen van mensen met verschillende handicaps,
Is een toegankelijk festival een utopie? *Gastblog Marianne
“Toegankelijkheid bij evenementen is een ondergeschoven kindje”. Een vrij harde uitspraak maar niet geheel onwaar. Veel evenementenorganisatoren plaatsen een aangepast toilet midden in een modderig veldje en denken daarmee toegankelijk
Zo kan het ook
Ruim een jaar geleden blogde ik in de drieluik Vrijheid, Gelijkheid en Menselijkheid over een feestje dat voor mij een alles behalve feestelijke dag werd. Op mijn blog kreeg ik
Terugblik… en afscheid nemen!
Een toegankelijk Nederland komt er niet vanzelf is gebleken, daar moet bergen werk voor verzet worden. Dat dacht ik toen ik door Pauline gevraagd werd om deel te nemen aan
De relativiteit van een beperking
Natuurlijk staat het vast dat ik een beperking heb. Het is een feit dat vastgesteld is door de artsen toen ik anderhalf was en helaas kun je daar niet omheen.
Vuurwerk is eigenlijk…
Eigenlijk kan ik nu al niet meer alleen over straat. Eigenlijk is het voor mij nu niet veilig om alleen (thuis) te zijn. Eigenlijk heb ik meer spierverslappers nodig om
De droom van de inclusieve samenleving
Een echt inclusieve samenleving. Ik droom er al van sinds ik een jaar of 7 ben. Ik zat toen in het regulier basisonderwijs en vroeg me altijd af waarom iedereen