De paarsekrokodillenstempel op een brief, getweet door huisarts Marco Blanker.
Twee huisartsen* begonnen op iedere onnodige gevraagde verwijsbrief een paarse krokodil te plakken. Die paarse krokodil verwijst naar een reclame van zo’n vijftien jaar geleden waarin omslachtige bureaucratische handelingen op een komische manier belachelijk werden gemaakt. De actie van de twee huisartsen heeft als doel om administratieve rompslomp in de zorg inzichtelijk te maken en te beperken. Het is een actie met resultaat, want er is al een zorgverzekeraar die de actie heeft overgenomen. Iedere bestempelde brief gaat besproken worden en als de brief inderdaad onnodig blijkt te zijn, wordt deze geschrapt uit de procedures.
Wij Staan Op! kan deze actie erg waarderen, want het sociale stelsel in Nederland is goed als je het vergelijkt met andere landen, maar bestaat wel uit een hoop administratieve rompslomp. Die administratie heeft vaak als doel om alles volgens de kaders te doen en fraude te voorkomen. Toch zitten er voor de gebruikers van het sociale stelsel een hoop nadelen aan en dat raakt mensen met een handicap. De groep van mensen met een handicap is nu eenmaal genoodzaakt om grootgebruiker te zijn van het sociale stelsel. Administratieve handelingen kosten tijd en energie en laat energie nu net hetgeen zijn dat beperkt is bij mensen met een handicap.
Nederland streeft met het implementeren van het VN-verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap naar een inclusieve samenleving. Dit zou in moeten houden dat de samenleving zo wordt ingericht dat ook mensen met een handicap optimaal kunnen meedoen. Daar hoort dus ook bij dat mensen met een handicap hun toch al beperkte energie niet hoeven te besteden aan onnodige procedures. Het inperken van de bureaucratie is noodzakelijk voor deze groep om echt mee te doen in de samenleving en dat is toch waar we allemaal naar toe willen.
Maar wat zijn die onnodige procedures dan, vragen mensen zich misschien af. Daarvoor geef ik een voorbeeld uit mijn eigen leven om mijn verhaal te ondersteunen:
Vorig jaar ging ik op mijzelf wonen en verhuizen naar een andere woonplaats. Dit hield in dat ik mijn benodigde hulpmiddelen in mijn nieuwe woonplaats opnieuw moest aanvragen en dat kost tijd. Mijn nieuwe woonplaats moet namelijk eerst met mij een gesprek hebben of ik daadwerkelijk recht heb op de hulpmiddelen. Van dat gesprek moet weer een verslag worden geschreven dat ik moet goedkeuren en pas daarna kan de boel geregeld worden. Al met al heeft dat proces 4 maanden in beslag genomen.
De energie die ik hierin moest steken, ging ten koste van mijn deelname aan de samenleving. Naast mijn energie die ik steek in mijn parttime baan en de reguliere dagelijkse activiteiten, blijft er immers door mijn handicap weinig energie over. Het afhandelen van dit proces bijvoorbeeld ten koste van mijn sociale netwerk. Bovendien was dit proces ook volstrekt overbodig, want mijn lichamelijke handicap (chronisch) verandert echt niet als ik verhuis.
Dus wat mij en wat Wij Staan Op! betreft gaan we door met de acties rondom de paarse krokodil. Zo werken we met z’n allen toe naar een inclusieve samenleving. Een samenleving waar mensen met een handicap hun energie kunnen steken in de dingen waar het echt om gaat, zoals een baan, familie en vrienden. Alle zaken die nodig zijn om dat mogelijk te maken, moeten zo makkelijk mogelijk gemaakt worden. Dan kun je volgens mij pas écht spreken van een inclusieve samenleving.
*) Meer over huisartsen Ellen Brand en Marco Blanker die begonnen met de paarse krokodillen vind je in deze artikelen van de Volkskrant en De Stentor.