Mijn elektrische rolstoel is kapot. Om precies te zijn de kantelmotor. Dat betekent dat ik geen transfers
kan maken van mijn bed naar de rolstoel, van mijn rolstoel naar het toilet en andersom. Dit feit vermindert mijn zelfstandigheid enorm en helaas duurt het even voordat mijn rolstoel weer gemaakt is. Nu maak ik binnenshuis gebruik van mijn duwrolstoel. De fysiotherapie voor deze week heb ik af moeten zeggen. Mijn zorgverleners moet ik veel meer inzetten dan ik normaal doe.
In Leiden is voor mij bijna alles op redelijke loopafstand bereikbaar en deze week heb ik het geluk dat ik verder geen afspraken heb, op de vaste colleges na. Mijn hond Loki, mijn maatje, heb ik naar mijn moeder laten brengen, want hem uitlaten gaat nu tijdelijk niet lukken. Van dat laatste was mijn broertje zich niet meteen bewust, maar toen hij het snapte, maakte hij tijd vrij en kwam hij Loki bij mij thuis op halen. Nu is het zo stil in huis.
Ook ga ik nu wat minder naar het toilet, want ik kan er wel op komen, maar ik durf dan niet meer terug. Voor mijn fysieke achteruitgang kon ik dat wel, maar het is nu even niet anders. Voor mij is het een kwestie van out-of-the-box denken en doen wat ik wel kan doen binnen de omstandigheden. Creatief zijn met de boodschappen die ik wél in huis heb, mails beantwoorden waar ik nog niet aan toe ben gekomen, en een artikel per dag proberen te lezen. Sinds mijn oorsuizen-probleem kan ik namelijk niet zo goed meer lezen.
Nu word ik uitgedaagd om rust te nemen, niet te streng voor mezelf te zijn en bovendien nog beter voor mezelf te zorgen. Ja, het is klote, dat ik nu niet echt een kant op kan, maar het is ook een mooie oefening in omdenken. Weer bewust zijn van wat je hebt en van wat je allemaal kunt met alleen je brein tot je beschikking. Je kunt je komende afspraken rustig voorbereiden en kleine stapjes richting het fysieke herstel maken. Toch hé, hoop ik steeds in mijn achterhoofd dat mijn elektrische rolstoel vóór die ene dag weer gemaakt is, want in die week kan ik niet anders dan mijzelf echt mengen in de maatschappij. Tegen die tijd heeft het kapot gaan van mijn electrische rolstoel, mij een nieuwe manier van omdenken opgeleverd. En dat komt altijd goed van pas!
Kanteldenker zei
Dit is op Kanteldenker herblogden reageerde:
Niet kunnen kantelen laat je omdenken. Mooie blog van Pauline.
Lies van de Loo zei
Wanneer houden we er eens mee op om te accepteren dat reparaties aan de rolstoel zolang duren. Voor computers, wasmachines enz worden 24uus gegarandeerde reparatie contracten opgesteld, en voor rolstoelen zou dat niet kunnen???? Daar geloof ik geen barst van. We laten over ons lopen! Flink protesteren.
Overigens, vind ik je blog schitterend en ben ik het met je eens dat je af en toe een paar stappen terug moet nemen. Dat is goed voor een mens. Maar nooit, nooit, nooit om deze reden!
Het is mij ook regelmatig overkomen en ik word er telkens opnieuw woedend over. Ik heb het nu zover dat als er zo iets gebeurd de rolstoel morgens wordt opgehaald en avonds weer terug gebracht wordt. En wonderbaarlijk: de onderdelen zijn toevallig altijd op voorraad bush
Nico de Leeuw zei
Mooi verhaal, zet je aan het denken.
Rob Alberts zei
Sterkte!
kantelende groet,