Begin van deze maand mocht ik spreken als ervaringsdeskundige tijdens het City Deal Impact Ondernemen. Het evenement focust zich op het verantwoord en maatschappelijk ondernemen en ik was gevraagd om te spreken over het ervaren van een afstand tot de arbeidsmarkt.Ik zeg expres “ervaren” want de term is officieel anders namelijk: “het hebben van een afstand tot de arbeidsmarkt”. Met deze officiële term ben ik het niet eens en gelukkig kreeg ik de kans tijdens dit evenement om uit te leggen waarom.
Een persoon heeft namelijk helemaal geen afstand tot de arbeidsmarkt, want dan ga je ervan uit dat het dus ligt aan de persoon. De persoon zou dan moeten veranderen om de afstand te overbruggen, maar dat is natuurlijk niet zo. Nee, het is de arbeidsmarkt die zo ontzettend gefocust is op de “standaard” dat de markt juist zelf die afstand creëert. Het is dus de arbeidsmarkt die een afstand heeft tot de persoon en niet andersom. Maar waarom benaderen wij het dan ook niet zo? Waarom zijn wij toch vaak geneigd om de schuld bij de persoon te leggen en niet bij het systeem? En moeten wij überhaupt bezig zijn met waar of bij wie de schuld ligt en niet gewoon op zoek gaan naar een oplossing? Misschien is dat wel helemaal niet zo ingewikkeld: een systeem gaat je niet vertellen dat die een afstand voelt, nee dat vertelt alleen een persoon en dus is het een stuk makkelijker om te zeggen dat de persoon moet veranderen in plaats van het systeem.
Gelukkig hebben steeds meer mensen en bedrijven door dat het systeem moet veranderen en niet de persoon. Het lastige is dat het systeem gemaakt en uitgevoerd wordt door personenen dus komen we uiteindelijk wel terug bij de persoon: de persoon die het systeem maakt en uitvoert moet veranderen, want alleen zo kan straks iedereen meedoen.
Het City Deal Impact Ondernemen geeft mij de hoop dat dit ook daadwerkelijk gebeurt. Steeds meer bedrijven zijn bezig met het klimaat en de maatschappij. Er wordt nagedacht over een betere toekomst voor iedereen en daar wordt ook aangewerkt. Ik hoop dat de bedrijven weten dat zij er niet alleen voorstaan. Wij willen allemaal een betere en inclusievere toekomst voor iedereen. Ervaringsdeskundigen kunnen helpen om het bedrijf toegankelijker te maken en bedrijven kunnenelkaar ook helpen door ervaringen te delen en soms de krachten te bundelen met de mensen uit de samenleving die een afstand ervaren; want het mag duidelijk zijn dat iedereen graag mee wil doen.
Er is één speler in dit verhaal die ik nog niet genoemd heb en dat terwijl deze speler misschien wel het allerbelangrijkste is.De mensen die dit lezen en een handicap hebben weten waarschijnlijk allang over wie ik het heb, namelijk de overheid. De overheid heeft de middelen en de macht om daadwerkelijk hieraan bij te dragen, maar dat zij ook die verantwoordelijkheid hebben, hebben zijzelf niet altijd door. Wij Staan Op! heeft al ontelbare keren brieven gestuurd naar de overheid en wij zijn niet de enige: allerlei belangenorganisaties, lobbygroepen als #VergeetOnsNietErnst en ook allerlei bedrijven staan in de rij om met de overheid op zoek te kunnen naar oplossingen. Maar hoe hard er ook wordt geklopt op de deuren van Den Haag, de poort blijft voor de meesten dicht.
Het lijkt erop dat de verandering en verbetering van het systeem vanuit de losse initiatieven en de personen die er omgeven moet komen. En dat gebeurt ook gelukkig! Wie weet gaat de overheid ooit ook nog eens bij ons in de rij aansluiten.
Marcel+Kolder zei
Yeah!