Ik ben afhankelijk van een elektrische rolstoel om me te verplaatsen. Mijn elektrische rolstoel gaat al aardig wat jaren mee en vooral de laatste 2 jaar merkte ik dat ik klachten kreeg die ik niet kon verklaren. Bij gebrek aan de gebruikelijk verklaring als ik vage lichamelijke klachten heb stelde ik me uiteindelijk de volgende vraag: Zit ik wel goed?
Na een zitanalyse op mijn revalidatiecentrum was duidelijk dat ik alles behalve goed zat. Mijn orthese zorgde er eigenlijk juist voor dat ik een slechte houding aan moest nemen. Dus ik had een nieuwe orthese nodig op mijn rolstoel. Deze nieuwe orthese moest ervoor gaan zorgen dat ik weer ondersteund werd in een goede houding en misschien was ik dan ook wel minder moe en kon ik 3 uur extra relatief alert zijn. (Voor iemand die meestal tegen 3 uur s ’middags al het idee heeft dat ze net zo goed kan gaan slapen is drie uur extra een droom die uitkomt.)
Nou heb ik in mijn leven wel meer aangevraagd dus zo gezegd zo gedaan. Daar kwam ik echter al de eerste hobbel tegen: de wet was veranderd. En omdat ik via de WLZ zorg ontvang, moest ik mijn nieuwe rolstoel via de WLZ aanvragen en niet via de gemeente (WMO). Bij de WLZ is het blijkbaar gebruikelijk dat de aanvraag met tussenkomst van een ergotherapeut plaatsvind. Dat betekend echter ook dat ik er verder vanaf sta. Ik moet maar vertrouwen dat informatie bij mij wordt ingewonnen en deze ook weer juist overgenomen word. Je raad het misschien al: dat ging allesbehalve soepel. Je moet altijd weer uitleggen dat je inderdaad een rolstoel nodig hebt met dezelfde functies als je vorige, want je bent in die 11 jaar helaas niet vooruit gegaan.
Ondertussen hoor ik dat de instelling waar ik woon en zorg ontvang, het wonen en de zorg in andere constructies wil aanbieden. Ik google-de even en zie dat met deze nieuwe constructie hulpmiddelen van de WLZ weer worden overgeheveld naar de WMO.
Na 6 maanden over en weer, heldere communicatie blijkt en blijft moeilijk in de zorg, krijg ik één dezer weken een rolstoel waarvan ik tot op de dag van vandaag überhaupt niet weet of hij functioneel voldoet. Wederom door gebrekkige communicatie, informatie-uitwisseling en bezuinigingen. Later dit jaar ga ik naar alle waarschijnlijkheid in die andere constructie wonen en zorg ontvangen en is de vraag of de WMO mijn rolstoel over koopt of dat het hele aanvraagproces opnieuw kan beginnen. Indien blijkt dat de WMO mijn rolstoel niet wil overnemen, komt er dus weer een tijd van frustratie en komt er een zo goed als nieuwe stoel in het depot terecht.
Dit zet mij aan het denken: Hoe is mogelijk dat in Nederland Anno 2022 nog altijd zo’n versnippering is. Waarom is zo moeilijk voor instanties en individuele mensen binnen die instanties om echt samen te werken en af te stemmen wat het beste is voor een klant in een bepaalde situatie?
Het belang van afstemmen heeft niet alleen te maken met het feit dat er dan minder fouten worden gemaakt. Maar ook dat mogelijke fouten eerder worden opgespoord. Dat de hulp en zorgverlening efficiënter gemaakt wordt en er kan worden bespaard.
Aan de kant van de cliënt zorgt afstemming voor minder irritatie en frustratie minder energie verspilling, minder telefoontjes, en snelle afhandeling van problemen.
Als er door de zorg meer wordt afgestemd zou dat voor sommige cliënten zelfs wel eens zoveel energie (én tijd!) kunnen schelen dat ze het wel aandurven om de eigen regie in deze situaties te blijven vasthouden.
Tenslotte zou de energiebesparing en tijdbesparing ervoor zorgen dat cliënten kunnen doen wat de overheid zo graag van hun ziet: echt participeren. Want wat de zorg of hulpverlening vaak vergeet is dat hun zorg en dienstverlening, en in mijn geval ook een hulpmiddel, van essentieel belang is om te participeren. Wij hebben vaak geen andere opties; onze rolstoel is de enige stoel waar wij goed in kunnen zitten en vaak ons enige vervoersmiddel. Dit is geen luxe product! Zes maanden wachten op een goede functionele stoel betekent in veel gevallen zes maanden niet participeren.
Ondertussen ben ik in de week zoveel uren bezig ben met informeren, communiceren om een aanvraag of argumentatie goed bij de instanties neer te leggen, dat ik daar een behoorlijk loon aan zou kunnen verdienen, mocht dit alles ooit als een betaalde baan worden gezien.
De overheid heeft in de afgelopen jaren een aantal onderzoeken laten uitvoeren op dit vlak. Dit is natuurlijk een goede stap, maar tot nu toe zie ik nog te weinig dat er ook echt wat gedaan wordt door de politiek. Drive en de bereidwilligheid om hier echt een prioriteit van te maken mis ik. Dit is iets waar de overheid en politici meer aandacht aan zou moeten geven, want iedereen heeft er baat bij als iedereen kan participeren!
Geschreven door: Patty Bloeme – Wij Staan Op!
Jeannette rotman zei
Wat een fantastische goed stuk, Patty
Ria Henskens zei
Goed verwoord of het WMO ,of anders dat gezeur is er al vanaf WVG
Alsof we voor de lol in deze omstandigheden verkeren
En als we een hulp middel krijgen waar we niks mee kunnen jammer dan
Ik dank jullie voor jullie inzet
Patty Bloeme zei
Dankjewel!
Carolina de Ruiter zei
Echt super verwoord en wat een frustratie
Nanna zei
Goed stuk Patty, ik hoop dat je vol kunt houden totdat je krijgt waar je recht op hebt. Want voor minder moet je niet te gaan. Ik wens je veel succes en houd me op de hoogte van de vorderingen. Groetjes, Nanna