Door mijn studie vergroot ik mijn wereld. In een mooi appartement woon ik samen met mijn hond Loki voor wie ik elke dag met liefde zorg. Vrienden en kennissen die mijn leven verrijken en ik heb een moeder waarvan ik hoop dat ik ook maar enigszins op haar lijk, omdat zij mijn held is. Een broertje waarvan ik enorm verschil, maar we zijn ervoor elkaar op de momenten dat het nodig is en hij daagt mij uit. Regelmatig trek ik erop uit, de wereld in, in binnen- en buitenland en geniet ik van mijn favoriete bands. Ook zet ik mij in voor mensenrechten samen met negen andere leuke mensen. We zijn een hechte groep geworden. Al mijn dromen zijn tot nu toe uitgekomen zou je kunnen zeggen. Wat mis je dan nog? Goede vraag. Het antwoord daarop is simpel: genegenheid.
Ik ben 28 jaar en ik kan oprecht zeggen dat ik een rijk leven heb, maar toch heb ik nog een wens, een verlangen en dat is genegenheid te voelen van iemand die mij neemt zoals ik ben. Mijn rolstoel brengt mij overal heen, het gedeeltelijke gemis van mijn gehoor geeft me de gave om een andere kant van de mensen te zien. Door mijn chronische vermoeidheid kies ik bewust en weet ik heel duidelijk waar ik voor wil gaan. Soms ga ik over mijn fysieke grenzen heen, maar heel vaak is dat het waard, want dan heb ik weer een mooie herinnering erbij die niemand mij meer kan afpakken.
Er is echter ook een andere kant: ik doe mijn best om in rumoerige ruimtes contact te maken, maar meestal val ik stil en probeer ik maar gewoon op te vangen wat anderen zeggen. Vaak moet ik veel dingen regelen voordat ik iets kan ondernemen. Ik kan mij lang niet altijd vrij bewegen is ons land, want soms dan heeft een station geen assistentieverlenging of kan ik ergens niet naar binnen. Daarom ga ik graag naar het buitenland om mij net iets meer vrij te voelen. Soms betaal ik de prijs voor het feit dat ik zoveel dingen wil doen en bereiken en mijn lichaam er dan maar achteraan moet hollen, dan lig ik een tijdje vroeg op bed. Mijn zorgteam helpt mij met mijn verzorging op zo’n manier dat ik energie overhoud voor de rest van de dag. Zonder hen kan ik niet mijn leven leiden zoals ik dat wil. Sterker nog, zonder hen kan ik voor mijn gevoel geen gelijkwaardige relatie onderhouden met mijn familie en vrienden.
Ondanks alle dingen waar ik dagelijks mee geconfronteerd word, prijs ik mij gelukkig. Toch wil er een ding niet echt lukken en dat is het vinden van iemand waarmee ik lief en leed kan delen. Mijn hoop voor de toekomst is om mij te kunnen blijven omringen met mensen waarbij ik mezelf kan zijn, maar ook iemand aan wie ik mijn genegenheid kan tonen, iemand die mij aan het lachen maakt en met wie ik een gezin mag stichten om samen alles uit het leven te halen en ervan te genieten. Dat lijkt mij niet teveel gevraagd toch?
– Pauline.
nadenkerd zei
Stoer geschreven! Knap hoe je met al die moeilijkheden omgaat. Begrijpelijk dat je genegenheid zoekt, dat je samen met iemand wilt leven. Ik wens je toe dat je zo iemand tegenkomt. Sterkte en moed bij en voor alles!
Anja van Wijk zei
Lieve Pauline.
Jou bericht is voor mij heel herkenbaar. Ik ben er ook aan toe, maar bij mij komt het ook niet. Wat jij nu schrijft is ook wat ik voel.
Anja van Wijk zei
Mooi verwoord en heel herkenbaar. Toevallig is het wel maar het is ook lastig in deze positie te zitten. Als je meer wil weten neem dan contact op
lieve groet,
Anja van wijk
Gabie van Bethraij zei
Ik herken het, jij verlangt net als ik naar een leuke vent. Niets mis mee, maar soms echt naar als het niet wil lukken. Ik heb een fase gehad waarin ik hier dagelijks mee bezig was. Dat doe ik mezelf niet meer aan. Soms steekt het de kop even op, maar ik ben ook best vaak een tevreden single. Maar toch hoop ik dat ik HEM per ongeluk een keer vind.
Muriël zei
Lieve Pauline,
Ook ik heb dit verlangen lang gehad en nu iemand gevonden die alles voor mij is. Ik kan niet wachten om hem aan je voor te stellen. Want ik weet, dat je mij dit zo gunt. Maar weet ook dat ik het jou ook gun en dat ik als ex-long term single weet wat jij nu voelt en daar rekening mee zal houden.
Iedereen zei altijd tegen mij: “die ene leuke vent komt nog wel” en daar ben ik in blijven geloven. Dus ik zeg dat nu ook tegen jou. En ik geloof dat echt. En hoop dat ook jij daarin blijft geloven.
Love you!!!
Martin Huisman zei
Lieve Pauline
Ik heb respect voor je verhaal. Ik ben zelf ook gehandicapt, dus ik weet ongeveer wat de dagelijkse hindernissen zijn. Ik snap heel goed je behoefte naar genegenheid, want dat heb ik ook. Als je ’t leuk vindt, kunnen we contact houden. Lijkt me gezellig.
Groetjes
Martin Huisman
Inge zei
Het verlangen naar liefde en genegenheid is één van de fundamentele behoeften van de mens. Helaas wel één die nog al eens onderschat wordt. Daarom zet de Datingassistent zich in om ook mensen met een beperking te helpen bij het vinden van een relatie. Kijk eens op http://www.datingassistent of meld je aan op G-date.nl, sinds 2009 de grootste datingsite van Nederland voor mensen met een lichamelijke, visuele en licht verstandelijke beperking en/ of een vorm van autisme.
Kees Broers zei
Lieve Pauline, neem van mij aan op een dag dat je het totaal niet verwacht word je gevonden, en blijkt dat zoeken overbodig was. Ik spreek uit ervaring, ik was 33 en had alle hoop opgegeven toen ik iemand tegen kwam waarmee ik nu twee kinderen hen. Groeten Kees
Wij Staan Op! - Blog zei
Wat een ontzettend lieve reactie Kees! en wat mooi dat de liefde jou heeft gevonden! Veel liefs aan je gezin. Liefs en een dikke knuffel, Pauline.